J.K. Rowling, John Tiffany en Jack Thorne
This is the eighth story, nineteen years later.
De kinderen van Harry
en Ginny, Ron en Hermione en Draco gaan nu ook naar Hogwarts. Dit is het eerste
jaar voor Albus, de zoon van Harry en Ginny, maar hij is bang dat hij in Slithering
zal komen. In de trein naar Hogwarts wordt hij bevriend met Scorpius, de zoon
van Draco. Langzaam drijft hij steeds verder weg van zijn familie.
Helemaal klaar
met dat iedereen hem herkend als de zoon van de geweldige tovenaar Harry Potter,
die The Dark Lord heeft verslagen, en van alle verwachtingen die mensen van hem
hebben. Hij heeft het gevoel dat hij de enige is die de ware aard van Harry
ziet, de enige die ziet wat hij allemaal
verkeerd heeft gedaan. Hij is de enige die dat kan rechtzetten en dus
dat gaat hij dat doen. Maar door zo te doen zet hij dewereld weer open voor
alle gevaren die ten koste van zoveel doden 19 jaar geleden tijdens The Battle
of Hogwarts zijn verslagen….
Ik weet dat er
veel commentaar is geweest op dit boek. Dat het de reeks die zo geweldig is zou
verpesten, maar als echte Harry Potter trash vind ik dat helemaal niet waar. Ik
vind het een mooi verhaal, wat heel moeilijk is om te maken. Wel was ik eerst even
bang dat het, omdat het een script is, niet leuk is om te lezen, maar dat viel
wel mee. Na een tijdje lees je over de namen die ervoor staan heen. Er zitten
wel een paar stukjes in die uitleg geven over de plaats en situatie, die
belangrijk zijn en gewoon worden vermeld, omdat je dat anders kan zien op het
toneel. Ook staan er stukjes in als bijvoorbeeld “het doek gaat dicht” of “Ron
zegt dit blij”.
Het is een
relatief dun boek voor hoeveel er in gebeurd.
Daardoor zijn er sommige stukjes waar je niet de volledige omvang van de
situatie voelt. Dat is wel heel jammer, maar ik snap het wel. Ik denk namelijk
dat dat wèl zo zal zijn op het toneel als je de voorstelling kijkt.
Al met al alsnog
een geweldig boek om te lezen ook al is het een script.
In het Engels gelezen door Jelmer (16 jaar)
