Christopher Paolini
“De wind, die door de
nacht huilde, bracht een geur met zich mee, die de wereld zou veranderen. Een
lange schim hief zijn hoofd op, stak zijn neus in de wind en snoof. Om zijn
karmozijnrode haar en kastanjebruine ogen na, zag hij eruit als een gewone
sterveling.”
Het gaat over een boerenjongen die aan
het jagen is in “Het Schild”, een bergketen waar de burgers van Caverhall bang
voor zijn. Als er ineens een enorme blauwe steen met een luide knal en
ontploffing tevoorschijn komt, besluit
hij hem mee te nemen naar huis. Toen hij dat had besloten was zijn
volledige leven voorgoed veranderd.
Vanaf hier begint een reis, die zelfs naar de dwergen in
Farthen dûr en naar de elfen in Elsemiera gaat. Hij komt voor veel vrienden en
vijanden te staan en hij krijgt veel steun en bondgenoten, maar ook voor veel verraad.
Ik vond het een geweldige serie en dan te bedenken, dat
Christopher, de schrijver, toen nog maar 15 jaar was. Je word er vanaf het
allereerste begin ingezogen en het liefst wil je alle boeken in één keer lezen
zonder te slapen, eten, naar de wc te
gaan en voor school is al helemaal geen tijd.
PS: als je de film editie van Eragon hebt, dan raad ik je
aan pas op het einde naar de plaatjes te kijken, want het verklapte voor mij al
te veel.
Gelezen door Jelmer (14 jaar)
