Susanne Koster
Ik vond het een zielig, maar heel mooi boek. Ik kon me goed
in haar situatie inleven, al ben ik nooit geslagen. De titel klopt heel erg,
want Jonka, de hoofdrolspeler, wordt overal en door iedereen achtergelaten. In
verschillende weeshuizen maakt ze vriendinnen en probeert ze telkens het beste
ervan te maken. Zelfs in het laatste weeshuis, waar veel ouderwetse regels
gelden en je bijna niets mag. Als ze uiteindelijk door haar vader eruit gehaald
wordt en bij hem gaat wonen, mislukt dit ook weer.
De voorkant van het boek gaf me al een beetje een zielig en
eenzaam gevoel, een beer die alleen op straat ligt. Zelf heeft Jonka ook een
beer als knuffel. Het boek loopt gelukkig goed af. Jonka wordt verliefd op een
oudere man en krijgt een kind van hem. Zij wil graag heel goed voor het kind
zorgen en ze worden heel gelukkig met elkaar.
Gelezen door Rosa
