De vreselijke belevenissen van Barnaby Brocket
John Boyne
Wat zou jij doen als je
zweeft en je ouders je niet meer in huis willen daardoor?
Nou, Barnaby Brocket gaat
er voor zijn leeftijd goed mee om, zijn ouders dumpen hem maar hij blijft
altijd zichzelf en is altijd optimistisch.
Als Barnaby 8 is
besluiten zijn ouders, die absoluut alleen maar 'normale' mensen om zich heen
willen hebben, dat ze Barnaby lang genoeg hebben verzorgd. Daarom
zoekt zijn moeder haar scherpste schaar uit en gaat met Barnaby en
Captain WE Johns wandelen ( Captain WE Johns is de hond van de familie Brocket).
Barnaby kan (zoals je al weet) niet gewoon lopen omdat hij zweeft, hij heeft
dan ook een zware rugtas met zand op zijn rug. Mevrouw Brocket loopt met
Barnaby en Captain WE Johns een heel stuk weg van huis voordat ze haar schaar
tevoorschijn haalt, ze loopt met de schaar op de nietsvermoedende Barnaby af en
knipt een gat in zijn rugtas. Al het zand loopt langzaam uit zijn rugtas en
Barnaby zweeft weg...
Ik vond het een mooi
geschreven boek alleen waren de tekeningen ietwat kinderachtig, dat vond ik erg
jammer en afleidend.
Het hele boek is
realistisch geschreven (ondanks dat Barnaby zweeft dan), alleen het einde kan
nooit echt gebeuren. Dat vond ik jammer. Ik bedoel: als je begint met
realistisch schrijven, ga dan ook zo door en laat ook het einde realistisch.
Dit boek is zo goed
geschreven dat je soms zo in het boek komt te zitten dat je niet meer ergens
zit te lezen op de planeet aarde, met een boek in je hand en steeds een
bladzijde omslaand, maar dat je de belevenissen van Barnaby echt
meemaakt, dat je er bij wijze van spreken als toeschouwer bijstaat!
Dit boek is dan ook zeker
de moeite waard om te lezen!
Gelezen doot Lotte (14 jaar)
