Een weeffout in onze sterren
John Green
John Green
Hazel is 16 jaar en heeft al een paar jaar kanker. Het eind voor haar is in zicht en haar moeder denkt dat ze depressief is. Daarom moet ze naar een praatgroep, waar allemaal kinderen met kanker met elkaar praten onderleiding van de geweldige Patrick. Keer op keer vertelt Patrick zijn ervaring met kanker, een zéér dramatisch verhaal. Als hij weer eens zijn dramatische verhaal vertelt, en Hazel zich er weer eens aan ergert, krijgt ze oogcontact met een jongen die ze nog nooit eerder in de praatgroep heeft gezien. Hij is meegekomen met een vriend van hem, Isaac, die oogkanker heeft. De jongen stelt zich aan haar voor als Augustus Waters (ook wel Gus genoemd), ex-botkanker patiënt. Tijdens deze kennismaking voelt Hazel zich heel erg tot hem aangetrokken, maar ze wil niet die ene tikkende tijdbom zijn voor iemand. Toch krijgen ze steeds meer contact met elkaar en naar aanleiding van Hazel's lievelingsboek, gaan ze op reis naar Amsterdam voor een paar dagen. Daar verandert het één en ander...
Een boek om van te houden. Een traantje wegpinken is zeker een veel voorkomende handeling terwijl je dit boek leest. Ook zijn er vele geweldige momenten waarop je in lachen uit kan barsten. De schrijfstijl van John Green is geniaal en oprecht. De personages worden zo levendig en puur neergezet, dat ik ze miste toen het boek uit was.
Door de aparte en geniale vorm van humor raak je zo verbonden met het boek, dat het in een keer uit moet. Er zitten zoveel geniale concepten en details in dit boek, dat ongeveer iedere bladzijde een feest is om te lezen. Het liefdesverhaal tussen Gus en Hazel is zo lief, ontroerend en oprecht, dat je een zeker respect krijgt voor het koppel. De mengeling van liefde, humor en heftige emoties van deze pubers, maakt het zo een ontzettend mooi boek. 'Een weeffout in onze sterren' is hierbij officieel tot mijn lievelingsboek gebombardeerd. Ik heb maar één ding te zeggen: Lezen! Dit boek wil je gelezen hebben!
Gelezen door Lotje (15 jaar)
