Er lag een jongen in het meertje.
Het was niet mijn verbeelding. Dit was een echte jongen van vlees en bloed die op het punt stond in het meertje te verdrinken. Geen illusies geen hallucinaties. En hij verzette zich er niet tegen. Hij zakte langzaam steeds dieper weg in het inktzwarte water.
Sacha, weet vanaf wanneer hij zijn ogen weer opent, nadat Jewel hem uit het water heeft gevist, dat Jewel hét meisje voor hem is. Waarom komt ze nu pas in zijn leven? Waarom op het moment waarop hij juist heeft gehoord dat hij niet lang meer heeft?
Meteen na het eerste hoofdstukje, de eerste vragen, hun eerste gedachtes was ik al verliefd op het boek. Rechtdoorzee, boordevol problemen en vooral hun manier van denken! Het was wel erg dramatisch maar op een mooie, boeiende en geloofwaardige manier waardoor ik meteen het verhaal in werd gesleurd.
De perfecte mate van somberheid is prachtig. Het geeft je een deprimerend, maar toch een mooi gevoel. Op het ene moment is het ontzettend treurig en vol emoties, op het andere moment heel erg humoristisch.
Het leven van Jewel en Sacha draait veel om de dood en wat het met zich mee brengt. De gevoelens van hun beide komen overeen en zijn prachtig beschreven en uitgelegd. Het klinkt als een melodramatisch boek, eigenlijk is het dat ook. Maar doordat het geloofwaardig, goed, mooi, vol humor, met geniale fragmenten, mooie en wijze dialogen, angst, verdriet, vol emoties is, kan ik niet stoppen met dit boek te prijzen! Ik begin in herhaling te vallen...
Lees het, dan kom je er vanzelf achter. Maar pas op, het verhaal lokt zo dat je het waarschijnlijk in een keer wilt uitlezen!
Gelezen door: Lotje (14 jaar)
