John Green
vertaling: Nan Lenders
vertaling: Nan Lenders
Wat een super goed boek heeft John Green geschreven.
Een heftig verhaal over drie jongeren met kanker maar zo goed en vol compassie en warmte beschreven dat de tranen je in de ogen springen. Het is een verhaal over liefde en verlies, over dapperheid, vriendschap en het leven leven op z’n allerbest terwijl je moet dealen met een vreselijke ziekte.
Hartverscheurend mooi. Lezen, lezen, lezen!
‘Oké,’ zei hij. ‘Ik moet naar bed. Het is bijna één uur.’
‘Oké,’ zei ik.
‘Oké,’ zei hij.
Ik giechelde en zei: ‘Oké.’ En toen was het stil maar de verbinding was niet verbroken. Ik had bijna het gevoel dat hij bij mij in de kamer was, maar eigenlijk was het nog fijner, alsof ik niet in mijn kamer was en hij niet in de zijne, maar we samen in een onzichtbare, ijle derde ruimte zaten waar je alleen via de telefoon kon komen.
‘Oké,’ zei hij na een eeuwigheid. ‘Misschien wordt ‘oké’ wel ons altijd.’
‘Oké,’ zei ik.
