Hoe Tortot zijn vissenhart verloor
Benny Lindelauf
Tortot kookt
voor het leger in de tijd van de Grote Oorlogen. Als het vijandelijke leger hem
oppakt, mag hij nog één wens doen. Hij kiest ervoor om te koken voor het leger.
Zij vinden het heel erg lekker, dus hij mag blijven leven als hij voor hen gaat
koken. Als hij het augurkenvat opent, blijkt dat er een jongen in zit. Hij heet
George en mist zijn benen, want die heeft hij verloren in de oorlog. Als Tortot
de rest van het leger zou vertellen over George, zou George doodgaan, want ook
George komt uit het andere leger. Daarom houdt Tortot hem verborgen. Hoewel
Tortot vaak knorrig is en, zoals hij zelf zegt, een vissenhart heeft (heb je
ooit een vis zien huilen?), wordt de band tussen Tortot en George steeds
hechter.
Pas na de eerste
helft van het boek begon ik er een beetje in te komen. Ik vond het lastig om
mij in de personages in te leven, vooral omdat Tortot vaak chagrijnig is en je
niet echt emoties leest. Toch werd het boek later wel emotioneler en
spannender. Ik vond het boek eerst niet zo leuk, maar toen ik er eenmaal in
zat, vond ik het echt een leuk boek. Het boek was wel zielig en spannender dan
ik van tevoren had gedacht. Het boek heeft erg veel plaatjes en ik vind dat ze
er goed bij passen. Ze zijn erg mooi en hebben veel leuke
details.
Gelezen door Nienke (14 jaar)
