Als een boek begint met deze woorden:
Er stonden zwarte wolken aan de hemel toen Sien vertrok.
De lucht rommelde.
De regen trommelde.
Maar wij hoorden alleen Siens laatste, allerlaatste adem.
dan weet je al dat dit wel eens een een heel verdrietig verhaal
zou kunnen worden. En dat is het ook, want het gaat over een hele lieve hond die dood gaat, heel zielig!
En de kinderen in dit boek vragen zich van alles af, vooral over hoe het nou zal zijn op de plek waar Sien nu is en of het daar niet koud is en nat.
Maar het fijne is dat dit boekje je laat zien dat ook al lijkt de lucht en alles alleen nog maar donker en grauw er toch op een ochtend weer een streepje blauw te zien is!
Siens hemel
geschreven door Bibi Dumon Tak en de tekeningen zijn
van Annemarie van Haeringen